<meta name='google-adsense-platform-account' content='ca-host-pub-1556223355139109'/> <meta name='google-adsense-platform-domain' content='blogspot.com'/> <!-- --><style type="text/css">@import url(https://www.blogger.com/static/v1/v-css/navbar/3334278262-classic.css); div.b-mobile {display:none;} </style> </head><body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d36988090\x26blogName\x3d%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B5%CF%82+-+%CE%9C%CE%B5+%CE%93%CE%BD%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%82+%CE%91%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://synomilies.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://synomilies.blogspot.com/\x26vt\x3d5910212506412506192', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

009 - Χειραψία μ'έναν Άγνωστο

29.12.07


Ο ήλιος - τρανό φλογιστό μπαλλόνι - αιωρείται, ψηλά πάνω από το κοντάρι της αστεροέσσας που κυματίζει στο καταμεσήμερο. Ο περιποιημένος κήπος του τοπικού ταχυδρομείου, με τις πρασινάδες, τα ανθισμένα παρτέρια με λουλούδια και τους φοίνικες, οδηγεί στην είσοδο - γεμάτη κι αυτή, παραμονές Χριστουγέννων, από βιαστικούς ανθρώπους.

Παρκάρω, βάζω το κινητό στην τσέπη και βγαίνω έξω. Παραδίπλα μου τραβάει την προσοχή ένα λευκό σκυλάκι Chihuahua που στέκεται στα τέσσερα - μια σταλιά - στο εσωτερικό κάθισμα ενός αυτοκινήτου με ελαφρά κατεβασμένα τα παράθυρα. Το πεταχτό του μουσούδι αναζητά προφανώς τον ιδιοκτήτη του. Χαμογελάω και τότε προσέχω την Ελληνική σημαιούλα που είναι κρεμασμένη από τον καθρέφτη.

Αχ, γαλανόλευκη. Κάθομαι να χαζεύω, μια το σκυλί και μια τη σημαιούλα - και ξάφνου πλησιάζει ο ιδιοκτήτης τους, με τα στρογγυλά γυαλιά του να γλυστρούν στο ιδρωμένο του μέτωπο - τα κλασσικά Ελληνικά χαρακτηριστικά προδίδουν πως είναι άλλο ένα αδέρφι της φυλής μας.

Δε διστάζω, τον χαιρετώ και ρωτάω αν είναι Έλληνας, στα Αγγλικά. Μου απαντάει ξαφνιασμένος πως ναι, 'Ελληνας είναι και οι γονείς του κατάγονται απο την Καλαμάτα. Του σφίγγω το χέρι σε μια χειραψία που σε καιρούς αρχαίους θα δήλωνε σεβασμό ανάμεσα σε δυό άγνωστους οδοιπόρους που συναντήθηκαν στο μέσο ενός επαρχιακού δρόμου.

Του εύχομαι Καλά Χριστούγεννα, ο ξαφνιασμός του γίνεται εγκάρδιο χαμόγελο - μου εύχεται στα Ελληνικά με τη φωνή χρωματισμένη από τις βάρβαρες μεταβολές της ξενητιάς, Καλή Χρονιά.

Μπαίνω στο ταχυδρομείο, αναζητώντας - για μερικές στιγμές μονάχα - το σήμα των ΕΛΤΑ, με το αχνό χαμόγελο του Ερμή, προστάτη των ταξιδιωτών, ζωγραφισμένο σε κάποιον από τους τοίχους του.

Καλή Χρονιά, Δημήτριε. Χαιρετώ σε, Θεόδωρος.

posted by Λύσιππος
Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2007